19 maart 2017. De datum die bij veel hardlopers in de agenda staat omcirkeld als DÉ dag. Dé datum waarop je gaat finishen! En of het nu de 10km, halve of hele marathon afstand is, dat maakt niet uit, maanden van voorbereiding zijn eraan vooraf gegaan, en op 19 maart ga je je doel bereiken! Een magisch moment!
12 april 2015 was zo’n zelfde datum voor mij. De dag waarop ik de laatste 42 kilometer en 195 meter liep van ‘mijn’ Rotterdam marathon. Nu bijna twee jaar verder denk ik nog steeds met een trots gevoel terug aan die dag. Wat was het ver! Wat was het zwaar! Maar, bovenal, wat was het mooi! Het trainen naar een marathon toe verloopt niet altijd (lees: nooit) zoals je zou hopen. Ook in mijn voorbereiding zorgde een hardnekkige blessure voor de nodige extra hobbels en stress. Ga ik het wel halen? Is het wel verstandig om te gaan lopen? Maar de wil was groter dan mijn verstand, en ‘waar een wil is, is een weg’ dacht ik. Ik móest en zou die marathon uitlopen! Ik had niet voor niets zo hard getraind! Achteraf heeft die eigenwijze vastberadenheid me ruim een jaar aan hersteltijd gekost. Maar het was het dubbel en dwars waard!
Inmiddels kan ik weer lekker lopen en richt ik me nu vooral op 10-15km afstanden. Ik wil mijn snelheid en techniek verbeteren, om zo ooit nog eens beter voorbereid en zonder blessureleed een volgende marathon te kunnen lopen. Voorzichtig kijk ik naar Rotterdam 2018, maar gewoon weer pijnvrij kilometers kunnen maken – met de marathon als herinnering in mijn gedachten – brengt me al een grote glimlach op mijn gezicht.
Nu denk ik dat een marathon je altijd wel even een paar maanden ‘uit de running’ haalt. Het uitlopen van ruim 42 kilometer is niet niks! Je lichaam moet daarvan herstellen, en met dat ingecalculeerd vind ik dat iedere loper die twijfelt aan zijn kunnen, het avontuur gewoon moet aangaan! Pijn ga je hebben, maar dat is ook het magische aan de marathon! Er lopen heel veel mensen hard, maar wanneer je over de finishlijn van jouw 42 kilometer en 195 meter komt, ben je een van de weinige mensen ter wereld die zo’n topprestatie heeft kunnen neerzetten. De marathonafstand is slechts voor 3% van de hardlopers weggelegd, en of je nu een PR loopt of kruipend over de finish komt: het is een prestatie waar je trots op mag zijn!
Dat is dan ook wat ik alle lopers richting hún dag wil meegeven. Tenzij het medisch onverantwoord is: ga ervoor! Het afzien, de pijn en de ongemakken zijn allemaal maar tijdelijk, het euforische gevoel is voor altijd! En onthou: “You’ll never walk alone!”
Succes!
* Deze blog werd speciaal geschreven voor de lopers die meedoen aan de Utrecht Marathon op 19 maart 2017. Wil jij ook een topprestatie neerzetten in “het mooiste stadsie van het land”? Inschrijven kan nog op www.utrechtmarathon.com. Maar ook wanneer er bij jou een andere dag, een andere afstand, of een ander evenement in je agenda gemarkeerd staat: ga ervoor en geniet!
